Кырмыскалар илендә
Факил Әмәк
Җәйнең матур көнендә
Күзәт әле, иренмә —
Көне буе эш кайный
Кырмыскалар илендә.
Ничек төзи белгәннәр:
Өйләре катлы-катлы.
Озын, урау юллардан
Чабалар бер-бер артлы.
Яңгыр килсә — посалар,
Өйләре—җылы, җайлы.
Бергәләшеп яшәгәндә
Башта юк һич тә кайгы.
Нәни генә кырмыска,
Ямьнәр өсти тормышка.
Җәй эшләсә, ял итәр —
Ерак калмады кышка.
Фото: pixabay.com
Бака
Әнәс Кари
Камышлы күлдә,
Куак төбендә
Ята быгырдап
Зур башлы бака.
Батып һәм калкып,
Су дулкынлатып,
Тынмый кычкыра:
«Бака-ка-ка-ка!»
Аяз көннәрдә,
Кояш көлгәндә,
Куак төбеннән
Өскә чыга ул,
Авызын ачып,
Түмгәккә басып,
Камы ш аралай
Черки куа ул…
Черкиләр тотса
Һәм ялмап йотса,
Ярсып сикерә
Мактанчык бака.
Күл сазлыгында
Ул, бата-калка,
Тагын кычкыра:
«Бака-ка-ка-ка!»
Фото: pixabay.com
Песи, песи, пескәем…
Дамир Гарифуллин
Песи, песи, пескәем,
Нигә качкан төскәең?
Тычкан тотмадыңмыни,
Озак йокладыңмыни?
Сөт бирмәделәрмени,
Нык тиргәделәрмени?
Ә песи әйтә: — Мияу,
Мин һәрвакытта уяу,
Тычканнар миннән поса,
Күсенең коты оча.
Олылар шуңа күрә
Миңа тәмле сөт бирә.
Тик менә Айрат кына
Кылана харап кына:
Йә аягыма баса,
Йә ул койрыктан аса.
Шуңа качкан төскәем,
Шуңа яшьле күзкәем…
Тик Айратка әйтегез,
Ул зур дип тормыйм әле.
Тагын миңа тисә ул,
Борынын тырныйм әле.
Фото: pixabay.com
Ат яратучы малай
Равил Фәйзуллин
Поездга да утырган бар…
Ә мин атны яратам!
Атта рәхәт! Кая телим —
тезгенне генә тартам!
Поездлар баралар алар
бер салган эздән генә…
Аннан дөньяны күрәсең
фәкать тәрәзәдән генә.
Атта —
телим — кырга чыгам,
телим — тауларга менәм!
Иреклекне тою рәхәт,
куышып җилләр белән!
Фото: pixabay.com
shigriyat.ru сайтыннан тупланды